Brawa dla tej pani!

Najsampierw trza by przeprosić za wyjątkowo długą nieobecność. Nie ma co się usprawiedliwiać jakimiś durnymi tekstami, po prostu nie pisałem i tyle. Ogólnie rzecz biorąc jednak stwierdziłem, że długo tak nie pociągnę. Po prostu pewne rzeczy z człowieka wyleźć muszą, a taki blog jest z na to najlepszym sposobem. Tym bardziej że sporo się tych rzeczy w mojej głowie ostatnio narodziło... Zarówno takich, które wynikły z moich osobistych przemyśleń, jak i takich, których kompletnie nie zamierzałem doświadczyć. Weźmy na ten przykład dzień dzisiejszy. Przychodzę sobie jak gdyby nigdy nic do kasy na naszym PKS, a tam kartka z napisem "Czynne w czterech ostatnich i dwóch pierwszych dniach miesiąca". Czyli że nie zdążyłem kupić biletu miesięcznego, znaczy się. :Laikom nie dojeżdżającym nigdy do żadnej szkoły oświadczam, że brak tego papierka skutkuje koniecznością kupowania codziennie biletów normalnych, co w konsekwencji da kwotę co najmniej dwa razy wyższą, niż jakbym nabył ten cholerny miesięczny. A wiadomo przecież, że na świecie kryzys. Trzeba będzie chyba zapieprzać rowerem, psia mać za przeproszeniem.

No, ale pomińmy moje dzisiejsze osobiste żale (aktualnie czwartek ), bo mam ogromną ochotę ten dzień zakończyć. Jak najprędzej. Chętnie za to trochę opowiem, co się działo, jak nie pisałem... A działo się sporo. Nie wszystko opiszę, bo nie ma rzecz jasna takiej potrzeby, ale postaram się wybrać co ciekawsze kawałki.

Ot, weźmy na przykład ostatni tydzień. Stwierdziłem, że rzucam karierę epistolograficzną. Kiedy ją w ogóle zacząłem? A no, właśnie gdzieś tydzień temu... Niestety, moje wypociny w tej formie zostały odebrane cokolwiek źle i nie spotkały się z uznaniem osoby do której były adresowane. Niektórzy to nie potrafią docenić ogromu pracy człowieka...

 Dobra, nie brnijmy dalej w temat, bo zaraz zacznę znowu wybuchnę potokiem łzawych słów odzwierciedlających moje uczucia ( no serio, lepiej nie pytać ) i się zacznie. To może coś z przyjemniejszych tematów... O, właśnie. W poniedziałek zdałem prawko. Czad, nie? Fakt, iż dopiero za trzecim razem usłyszałem od egzaminatora "no, to dzisiaj pozytywny" nie jest może powodem do płaczu, wszak to dzisiaj norma, ogólnie rzecz biorąc jednak lepiej wygląda, jak mówię że tylko zdałem. No, to teraz czekamy dwa tygodnie na plastik, podprowadzamy ojcu auto, zapuszczamy w odtwarzaczu "Crazy" Aerosmith i walimy przed siebie!

Ogólnie rzecz biorąc, zacząłem pisać tego posta w czwartek, ale później zrąbał mi się net i musiałem jego dokończenie porzucić aż do dziś, czyli niedzieli. Niby trzy dni, ale już zdążyło się wydarzyć coś, co wybitnie wymaga tutaj skrupulatnego opisania...  Pozwólcie więc, że rozważania na temat tego co się działo przez ostatni porzucę. Póki co.

Tak więc ( polonistka mi ostatnio powiedziała, żebym na maturze ustnej nie zaczynał prezentacji od "a więc" lub "tak więc"; Dobrze, że do maja jeszcze daleko, może zdążę się oduczyć ) cała rzecz wydarzyła się w piątek. Z braku lepszego pomysłu na spędzenie wieczoru ( propozycja piwa pojawiła się już po tym, jak zapłaciłem za autobus ) wybrałem się z paroma koleżankami, moją siostrą i jednym kolegą na "Rio w Opolu". Nie, to nie jest związane z nadchodzący mistrzostwami świata w piłce nożnej. W tym samym mieście bowiem, w minione wakacje odbyły się Światowe Dni Młodzieży, no i księża postanowili przenieść po trochu formułę tamtego spotkania do  Polski. No cóż... Odrzuciłem myśl o tym, że był piątkowy wieczór i zakodowałem sobie we łbie że skoro kasę zapłaciłem, to i bawić się będę dobrze. Początek zapowiadał się obiecująco, trzeba przyznać. Z naszego miasteczka było nas siedmioro plus siostra zakonna, jak dobrze liczę. Bo ogólnie autobus wynajęli ludziska z miasta sąsiedniego. My mieliśmy ten komfort, że wsiadaliśmy pierwsi, a więc rzecz jasna zajęliśmy tyły. Było ok, dopóki nie dojechaliśmy do tego drugiego miasteczka... Nie dość, że większość tamtejszej "ekipy" to była po prostu regularna dzieciarnia ( że niby ja też w tym wieku byłem? Na pewno nie tak rozbrykany, rozpuszczony i dzikusowaty < nie, nie dziki, dzikusowaty > ), to jeszcze opiekowały się nimi osoby, którym w dzieciństwie nie dane było chyba nauczyć się podstawowych zasad kultury. No właśnie... Gadamy sobie spokojnie na tyłach autobusu, a tu wchodzi jakaś baba z taki ryjem jakby co najmniej kilo koki rurką po papierze toaletowym właśnie wciągnęła i każe mojej siostrze i jej koleżance wypierdzielać z miejsc, bo ona musi tam siedzieć. Ludzie, co to za zwyczaje?! Rozumiem, jakby tu Jimmy Hendrix wchodził, ale ta baba to chyba nawet na własnym osiedlu nie była znana, bo nikt nie chciałby jej poznawać. A najlepsze, że ona jeszcze jest katechetką. Po AWF. Nadążacie? Ja też nie. W każdym razie nie mogłem pozostawić jej głośnego ryja bez równie głośnej odpowiedzi i jej wygarnąłem. Nie będzie mi tu wchodzić i ludzi z miejsc wywalać! Myślałem, że załatwiłem sprawę, ale nie! Jeszcze miała czelność do mnie pyskować! Po kolejnej mojej odpowiedzi wkurzyła się i pojechała mi już konkretynmi argumentami. "Będziesz mógł ze mną dyskutować, jak skończysz osiemnaście lat!". A to dobre. Skończyłem, szanowna pani! Na moment ją zatkało, ale zaraz walnęła jakże genialną ripostę: "To przyjdź, jak skończysz studia adwokackie!". I tacy ludzie kończą studia? Kto ją tam w ogóle wpuścił? Powinni chyba sprawdzić wpierw papiery, czy czegoś tam nie ma. Koniec końców dziewczyny musiały się usunąć, a katechetko - wuefistka i tak na tym miejscu nie usiadła, tylko posiadła swoich. A jakże. Postanowiliśmy się jednak nie denerwować i jakoś dojechać do tego Opola... Choć z początku jeszcze jej pociskałem, że nikt mnie tak bezczelnie w życiu nie potraktował i że to skandal, który trzeba opisać na blogu ( co właśnie czynię ). Ogólnie cały event na szczęście przesiedziała daleko od nas, więc nie było źle. Tylko jeszcze powrót musieliśmy z nią przecierpieć... Żal mi był kolesia, którego opierdzieliła za to że że chciał coś pokazać na telefonie koleżance z sąsiedniego fotela i blaskiem urządzenia oślepił katechetkę. Zaczęła pierdzielić, że ten telefon zaraz za okno mu wywali. Rzucić taką groźbę w autobusie bez rozsuwanych okien to może tylko iście szatański umysł. Jak dojechaliśmy z powrotem i przewodniczka ( czy kto to tam był ) rzuciła: "Brawa dla pani katechetki" to, rzecz oczywista, nikt od nas nie pofatygował się nawet żeby podnieść którąkolwiek z kończyn.

Dobra, panie i panowie, na dzisiaj już niestety kończę... Daje wam gwarancję, że będę pisał częściej! I tak się szkoła zaczęła i nie ma co robić porankami...   

P.S. Zastanawiam się, czy jak ta kobieta to przeczyta, to pozwie mnie do sądu... Choć właściwie nazwiska nie podałem, bo i też go nie znam... A, walić to. To już chyba nie komuna, żeby ludzi za pisanie prawdy zamykać, co?