Metalowiec a liceum

Wybór szkoły po gimnazjum zawsze jest rzeczą trudną. W dzisiejszych czasach możliwości jest aż za wiele. Liceum, Technikum, Zawodówka, szkoły prywatne, publiczne, a nawet państwowe. Można przebierać w ofertach. Tak, przebierać, bo to szkoła się reklamuje, chce cię przyciągnąć, a nie ty ją, mimo iż sama decyduje się czy cię przyjąć. Żyjemy jednak w takich latach, że każdy i tak dostaje się tam gdzie chce. Trochę chore, nie?

Mój wybór padł na liceum. Rodziły się w mojej głowie myśli o technikum, ale chęć studiowania dziennikarstwa lub też archeologii przeważyła. Po Liceum łatwiej będzie się dostać na dobrą uczelnię.

Gdy maszerowałem, a właściwie jechałem pierwszego dnia do szkoły ( ależ to dziwnie zabrzmiało - jakby wyjęte z ust jakiegoś pierwszaka z podstawówki:)) byłem pełen obaw. Wiadomo - nowi koledzy, nowi nauczyciele, i w ogóle wszystko nowe. Gimnazjum to tam jeszcze "light" był, bo miałem je w tym samym miasteczku co podstawówkę, więc wiele się nie zmieniało. A tu? Musiałem już dojeżdżać do kompletnie innego miejsca. Przez pierwsze 2 - 3 dni nigdy nie byłem pewien, czy czekam na dobry autobus. Szczęście, że tyle osób z mojego gimnazjum "zapragnęło" kontynuować naukę w tym samym mieście.

Najgorzej jednak miałem ze szkołą. W sensie te cholerne obawy, rzecz jasna. Czy mnie zaakceptują takiego, jakim jestem? A może tam metalowców uważają za zakały społeczeństwa? W sumie tak trochę mi nie pasuje, żeby osoba mojego pokroju uczęszczała do liceum. Jakoś nie jestem przekonany, czy taki Dave Mustaine przykładowo kiedykolwiek pomyślał żeby pójść do liceum, czy co tam w tych Stanach mają.

Szybko jednak okazało się, że jak zwykle przesadzam i nie mam racji. Już w samej mojej klasie znalazło się kilkoro dziewczyn i chłopaków słuchających ciężkiej muzy. Cóż z tego, że tylko paru typa nosi długie włosy ( prócz dziewczyn rzecz jasna:)). Jak już wspomniałem poprzednio, liczy się do muzyki.

Tej z pewnością nikomu tu nie brakuje. Nie dość że ludzie w tym liceum są spoko i można z nimi nieźle się pośmiać, to jeszcze słuchają metalu. No dobra, nie jest tych słuchaczy znowu aż tak wiele, ale ważne, że są. Poza tym ci, którzy wyznają inny styl muzyki też są mega fajni.

Czy wam również metalowiec kojarzył się zawsze jako wiecznie napity maniak, lub też zwykły zadymiacz, mogący skończyć tylko zawodówkę? To ostatnie zawsze uważałem za prawdę. Idąc do liceum chciałem się wyłamać, być oryginalny. Mocno się jednak zdziwiłem. Pozytywnie!

Jakby tego wszystkiego było mało, jest też sporo osób, które poprzez sam swój ubiór manifestują przynależność do metalowej braci. Noszą glany, koszulki z nazwami zespołów, obdarte spodnie czy też czarne, skórzane kurtki. Kto by się tego spodziewał?

Mimo iż poziom w tej szkole jest dość wysoki, więc trzeba się w cholerę uczyć, żeby zdać, nie żałuję, że tam jestem. Przez te niecałe trzy miesiące zdążyłem się w pełni zaaklimatyzować. Przekonałem się, że prawdziwy metalowiec nie musi być tylko robotnikiem po zawodówce. Jeśli jest mądry, to może zostać nawet prezydentem! Pobyt w tym liceum skutecznie wyleczył mnie z kolejnego "zawodówkowego" mitu. W przyszłości będę się starał patrzeć na świat nie przez pryzmat utartych schematów, a bardziej obiektywnie i trzeźwo, bym nie musiał już być tyle razy zaskoczony:))

Na koniec umieszczam piosenkę norweskiego zespołu Tommermenn, którego dotąd nie znałem, a który polecił mi właśnie kumpel z klasy. Kawał solidnego, ciężkiego metalu!